Henri Verney. Dyrektor z ormiańskimi korzeniami
Przez całe życie żył poza ojczyzną, francuski reżyser filmowy pochodzenia ormiańskiego, Henri Verney, poświęcił czterdzieści siedem lat swojego życia na pracę w filmach, które uważał za ciekawą przygodę.
Dzięki kinematografii reżyser spotkał sięwiele "gwiazd" Francji, Ameryki, Włoch i innych krajów. Jego filmy były nominowane do "Złotej Palmy" na Festiwalu Filmowym w Cannes i do amerykańskiego "Oscara". Wreszcie, w 1996 roku otrzymał nagrodę "Cesar" - najlepszy w Europie.
Biografia
Ormianin, który całe życie mieszkał we Francji, HenriVerney urodziła się 15 października 1920 r. W mieście Rhodost, położonym w Turcji. Prawdziwe imię reżysera to Ashot Malakyan. Podobnie jak wielu Ormian, w 1924 r. Jego rodzina uciekła z osiadłego miejsca do Grecji, a następnie osiedliła się w Meksyku. Los jednak sprowadził ich do Marsylii, gdzie mieszkali, dopóki nie przenieśli się do Paryża. Nazwa tej ulicy i tego domu zostanie później włączona do tytułu jego ostatniego filmu.
Chłopiec miał dziesięć lat, kiedy jego rodziceosiadł w stolicy Francji. Żałując, że syn nie dostanie najlepszej edukacji, ojciec i matka przyszłego reżysera filmowego, oprócz studiów w Lycée Ecuan-Provence, zatrudnił prywatnego nauczyciela języka ormiańskiego, aby syn nie zapomniał języka przodków.
Pracuj jako dziennikarz
Henri Verneuy otrzymał oczywiście wykształcenie wyższe, ale nie ma na ten temat dokładnych informacji, wiadomo tylko, że pracował jako dziennikarz w gazecie La Marseillaise.
W 1945 r., Po zwycięstwie nad faszyzmem, kiedy całośćświat się radował i był zaabsorbowany światowym pokojem, Ashot Malakian został poproszony o napisanie artykułów na temat kwestii armeńskiej. Młody dziennikarz zainteresowany tym problemem napisał całą prawdę o ludobójstwie Ormian w 1915 roku, a artykuły otrzymały ciepłą odpowiedź.
Dopiero w wieku 28 lat Henri Verneuil zrozumiał, czego chciał.rób to całe życie - zrób film. Będąc humanistą, Verney dostała pracę jako asystent reżysera, Roberta Verneya, który nakręcił główną rolę w filmie "Hrabia Monte Cristo", który zagrzmiał w tamtych latach. Jako wdzięczny student, Ashot, lub, jak go nazywano we Francji, Henri (nie przestał pisać artykułów) pożyczył nazwisko reżysera i od tego czasu podpisał swoją pracę pod tym imieniem.
Henri Verneuil. Filmy
Jego pierwsza taśma dokumentalna poświęconaUlubiony Marsylia, młody reżyser, kręci w 1948 roku. Następnie będzie reżyserem trzydziestu krótkometrażowych i dokumentalnych filmów o mieście dzieciństwa. A po trzech latach reżyser i dziennikarz napisze pierwszy scenariusz do filmu "Stół dla zmarłych" - adaptacja powieści Marcela Aime.
Odważając się, Henri pokaże scenariusz popularnemu francuskiemu aktorowi komiksowemu Fernandel. Scenariusz, który lubi tak bardzo, że chce zagrać w filmie.
Za film "Baran z pięcioma nogami", nakręcony w 1954 rokuw tym roku Amerykańska Akademia Filmowa nagrodziła Henri Verneya najlepszym scenarzystą. Nazwa ormiańskiego scenarzysty i reżysera została umieszczona obok takich nazwisk jak Francois Truffaut, Jean Renoir, Rene Claire i wielu innych wybitnych postaci światowego kina.
Z kim pracował reżyser?
Tacy znani aktorzy, jak Alain Delon, Jean Gabin, Jean-Paul Belmondo, Fernandel, Yves Montand, Anthony Queen, Omar Sharif, Claudia Cardinale i inni aktorzy pracowali z reżyserem Verney.
A raczej zastrzelił francuskie komedie, przygody,detektywi. To on widział brutalne postacie u ówczesnej młodej Aleny Delone i Jean-Paula Belmondo, choć wcześniej grały w filmach intelektualnych.
Rewolwer w rękach Delona i Belmondo po raz pierwszyzainwestował Henri Verneuil. Wielu pamięta słynne filmy lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych z udziałem tych charyzmatycznych aktorów, na przykład Melody z piwnicy, sycylijski klan, prezydent i inne filmy, a reżyser często nakręcił Delona z Jeanem Babim.
Wzywając Gaben "niegrzeczne zwierzęta", "drapieżnego kota", reżyser usunie słynny film "Poszukiwacze przygód" z Jeanem Gabinem i Jean-Paulem Belmondo w roli głównej.
Nagrody w domu
Reżyser był dwukrotnie żonaty, dzieci Henri Verney z pierwszego małżeństwa otrzymały imię Patrick i Sophie, a od drugiego - Sevan i Gayane.
Przez nieokreślony czasopinia publiczna, wizyta w jego ojczyźnie, Armenii i katolikach wszystkich Ormian Wazgen przyznaję mu Order Grzegorza iluminatora pierwszego stopnia. Miał wiele nagród i tytułów w całym swoim życiu, ale jego głównym zadaniem była pomoc ojczyźnie.
Od dzieciństwa reżyser śpiewał pieśni Komitasa w kościele ormiańskim, znał dobrze swój ojczysty język i czasami starał się go wypowiedzieć.
Filmy "Mayrik" i "Paradis Street 588"
W 1991 r. Henri Troyat, również pochodzący z Armenii przez narodowość, oferuje Verney'owi film o rodzinie ormiańskiej, która przeżyła prześladowania i ludobójstwo, a Verney spełnia swoje sekretne marzenie.
Wreszcie, film "Mayrik" (Henri Verneuil), żetłumaczenie oznacza "mama (mumia)" poświęcona jej rodzinie i Ormianinom. W filmie wystąpili Claudia Cardinale, Omar Sheriff i inni aktorzy. Wykorzystując przykład swojej rodziny i wspomnień, Verney pokazuje życie emigrantów, trudności, które musieli znosić i ich spójność.
Kolejnym filmem, który stał się ostatnim w życiu reżysera, jest "Paradi Street 588".
Wniosek
Reżyser zmarł w 2002 roku, w wieku osiemdziesięciu latdrugi rok życia, bez otrzymania nagrody za film "Mayrik" w jego ojczyźnie. Premiera odbyła się w 2010 roku na 7. Festiwalu Golden Apricot w Moskwie. Jego ojciec został nagrodzony synem, Patrickiem Malakianem, który przyjął historyczne imię armeńskich przodków.
