Mity kosmogoniczne

Mity kosmogoniczne - kategoria mitów,mówiąc o transformacji chaosu w kosmos. Słowo "kosmogonia" powstaje z dwóch greckich słów: pokój (lub kosmos) i występuje. Chaos (pustka, z greckiego korzenia "hao", ziewanie) w mitach oznacza pierwszą potencjalność, bezforemną materię, z której powstanie świat. Uosobienie nieskończonej i pustej przestrzeni świata, która nie ma wielkości. W starożytnych mitach greckich ucieleśnieniem Chaosu jest Ocean lub pierwotne wody.

Mity kosmogoniczne są powszechne w kulturach.wiele narodów, a także obraz oceanu w kosmogonii starożytnej Grecji, najprawdopodobniej powstał pod wpływem pradawnej kultury sumeryjskiej. Akt stworzenia reprezentuje tworzenie porządku od nieporządku. Dopóki porządek się utrzymuje, istnieje świat. Ale może się zdarzyć, że w pewnym momencie istnieje zagrożenie jego zniszczeniem, wtedy może powrócić do stanu chaosu. Niemal wszędzie mity opisują bitwę bóstwa lub bohatera kultury z potworem (morskim wężem lub smokiem), uosabiającym siły chaosu.

Kosmogoniczne mity starożytnej Grecji są dobreznany z wiersza "Theogony" przez Hesiod. Chaos, według "Theogony", pierwotnego bóstwa, które urodziły Erebę i Nyuktu (Ciemność i Noc). Wynikały z niego inne kosmiczne zasady: Gaia (Ziemia), Tartarus (podziemne królestwo) i Eros (Miłość lub siła przyciągania). W Hezjodzie Chaos znajduje się pod ziemią, ale nad Tartaranem, którego pierwsze wzmianki można znaleźć w Homerze. Współczesna nauka ustaliła, że ​​na tworzenie starożytnych mitów greckich znaczny wpływ miały systemy religijne wschodniego świata starożytnego (sumeryjski, babiloński, hetycki). Oczywiście nie tylko kosmogoniczne mity w przedstawieniu Hezjoda w starożytnej Grecji. Wielu filozofów rozwinęło swoje teorie. Tak więc, wśród niższych warstw populacji, popularniejsza była ornańska kosmogonia, w której obecne jest jajo świata. Według Epimenidesa początkowo istniało Powietrze i Noc, z których pochodził Tartarus i para bogów, co dało początek jajem świata. Główne role orfickiego przypisane są Dionizosowi i Demeterowi. Ich los jest związany z początkiem ludzkiej historii.

W tradycji rzymskiej, w szczególności w Owidiu, kosmogoniczne mity opisują pierwotnie grubą i nierozwiniętą masę, w której wszystkie elementy kosmosu zostały zanurzone w bezkształtnej kupie.

W pełnym przeglądzie greckich mitów i opowieści,znana jako "Biblioteka Mitologiczna", nieznany pisarz o imieniu Pseudo-Apollodorus, mówi się, że pierwszym światem rządziły Gai (Ziemia) i Uran (Niebo), które jej urodziły. Niebo pokrywało Ziemię (symbol Zjednoczenia Mężczyzn i Kobiet) i pojawiało się dwunastu bogów pierwszego pokolenia (sześciu braci i sześć sióstr).

W filozoficznej koncepcji Prima Matter (pierwszamateria), rozwiniętych w przybliżeniu w 5-6 wieku, połączono koncepcje biblijne i różne mity kosmogoniczne. Przykłady jego zastosowania można znaleźć u alchemików renesansu, którzy porównali "pierwszą materię" dosłownie ze wszystkim: Chaosem, Mężczyzną i Kobietą, androgyniczną istotą, Niebem i Ziemią, Ciałem i Duchem. Użyli podobnych porównań do opisania uniwersalnej natury Prima Matter, która ma właściwości i właściwości wszystkich rzeczy.