Stary język angielski: historia, gramatyka i krótki słownik.

Współczesny angielski jest znaczącoróżni się od pierwotnej formy - staroangielskim lub anglosaskim. Żywym przykładem są starożytne zabytki literatury. Nie są one zrozumiane przez osobę, która daleko odbiega od starożytnej literatury. Poniższy rysunek pokazuje zmiany w 23 psalmach na 1000 lat.

Co przyczyniło się do tak oczywistych zmian w języku? Czym różni się wersja nowoczesna od oryginalnej?

W jakim okresie dzieli się język angielski?

Historia języka staroangielskiego rozpoczęła się w V wiekuwraz z pierwszymi osadami niemieckimi na terenie współczesnej Wielkiej Brytanii. Z biegiem czasu, pod wpływem sytuacji społeczno-politycznej, język przeszedł różne zmiany i został podzielony na:

• Staroangielski okres języka angielskiego rozciągał się od V do VII wieku, naznaczony przybyciem plemion germańskich i pojawieniem się pisma;
• Język angielski w środkowej Anglii - od V do XV w. W tym czasie Brytania została podbita przez Normanów, aw 1475 r. Rozpoczęła się era druku książek;
• nowoczesny angielski - XV wiek - do dnia dzisiejszego.

Stary angielski charakteryzuje się obecnościąDialekty, które pojawiły się po podboju Wielkiej Brytanii przez Angles, Saxons i Utes. W sumie istniały 4 dialekty: Northumbrian, Mercian, Wessex i Kent. Dwaj pierwsi mówili Angles, ale ze względu na to, że ich terytoria zamieszkania były dalekie od siebie, każdy z nich miał wiele charakterystycznych cech. Sasi mówili w Wessex i Utah w Kent.

Jak powstał słownictwo?

Naukowcy sugerują, że słownik języka staroangielskiego składał się z 30 000 do 100 000 słów. Są one podzielone na 3 grupy:

• specyficzne staroangielskie słowa występują tylko w tym języku;
• Indoeuropejskie - najstarsze słowa oznaczające nazwy roślin, zwierząt i części ciała, czasowniki akcji i dużą liczbę cyfr;
• Germański - słowa występujące tylko w tej grupie i rozpowszechniane tylko w językach należących do ich grupy.

W języku staroangielskim było około 600 zapożyczeń z języków celtyckich i łacińskich, które pojawiły się pod wpływem następujących wydarzeń historycznych.

• I wieku AD. e. Imperium Rzymskie pod panowaniem cesarza Claudii porwało Wielką Brytanię i uczyniło ją kolonią. Podzieleni na obozy wojskowe, terytoria później stały się angielskimi miastami: Lancaster, Manchester, Lincoln. Końcówki "caster" i "chester" w tłumaczeniu z łaciny oznaczały "obóz", a zakończenie "koln" - "osada".
• V wiek. Brytania została schwytana przez germańskie plemiona przez Saksonów, Angles i Utes, których dialekt zastąpił język celtycki. Germańskie plemiona przyniosły staroangielskie nie tylko własne słownictwo, ale także zapożyczenia z łaciny: jedwab, ser, wino, funt, masło i inne.
• 597 rok. Rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa doprowadziło do konieczności pożyczania słów na pojęcia religijne: biskupa, świecy, anioła, diabła, idola, hymnu, mnicha i innych. Również z łaciny zapożyczono nazwy roślin, chorób, preparatów medycznych, zwierząt, ubrań, artykułów gospodarstwa domowego, naczyń i produktów: sosny, rośliny, lilie, gorączkę, raka, słonia, wielbłąda, czapkę, raddish i inne. Oprócz bezpośredniego pożyczania, był on szeroko stosowany do obliczania - dosłownie przetłumaczonych słów. Na przykład poniedziałek jest skrótem od Monadie - dosłowne tłumaczenie Lunae Dies ("Moon Day").
• 878 rok. Anglosasi i Duńczycy podpisują traktat pokojowy, w wyniku którego ci ostatni otrzymują część ziem brytyjskich. Fakt ten wywarł wpływ na język, w którym pojawiły się słowa takie jak oś, złość i połączenie sc-and-sk. Przykłady: skóra, czaszka, niebo.
• 790 rok. Najazdy wikingów doprowadziły do ​​zapożyczenia słów obsada, wezwanie, zabranie, śmierć. chory, brzydki, oni, ich. oba. W tym okresie stosuje się także umieranie zgięć.

Gramatyka staroangielskiego

Staroangielski miał bardziej złożoną gramatykę w porównaniu do nowoczesnej angielszczyzny.

• przy pisaniu używanych alfabetów runicznych, gotyckich i łacińskich.
• zaimek, rzeczownik i przymiotnik zmienił się z urodzenia.
• z wyjątkiem liczby pojedynczej i liczby mnogiej, istniała również podwójna liczba mnoga: ic (i) / we (we) / wit (mamy dwa).
• 5 przypadków: mianownik, dopełniacz, celownik, biernik i instrumentalny.

1. glaed - radosny;
2. polany - radosne;
3. gladum - radosny;
4. glaedne - radosny;
5. polana - radosna.

• rzeczowniki, przymiotniki i zaimki były nachylone w zależności od zakończenia.

Jaka jest różnica między systemem słownym?

Czasowniki w języku staroangielskim były złożonym systemem gramatycznym.

1. Czasowniki zostały podzielone na silne, słabe i inne. Strong miał 7 koniugacji, słabe - 3, a inne - 2.
2. Nie było przyszłości, tylko teraźniejszość i przeszłość.
3. Czasownik zmienił się w osoby i liczby.

Jaka jest różnica między nowoczesnym angielskim a staroangielskim?

Ze względu na wydarzenia historyczne, język staroangielski przeszedł wiele zmian, zanim uzyskał nowoczesną formę. Jaka jest różnica między nowoczesną formą języka a wersją oryginalną?

• Od 5 przypadków było tylko 2 - jest powszechne i zaborcze.

• W nowoczesnym czasowniku nie ma koniugacji, zamiast nich były nieregularne czasowniki.

• Pojawił się czas przyszły, który różni się odprzeszłość i teraźniejszość brak formy werbalnej. Oznacza to, że w tym formularzu czasownik się nie zmienia, a czasownik-pomocnik to słowo.

• Był tam gerund - bezosobowa forma czasownika o właściwościach rzeczownika i czasownika.

Jakie słowa zostały zawarte w słowniku staroangielskim?

Brytyjczycy w różnym czasie należeli do Rzymian, Skandynawów i plemion germańskich. Jakie słowa zostały zawarte w słowniku?

• mona - księżyc - księżyc;
• brodor - brat - brat;
• modor - matka - matka;
• sunu - syn - syn;
• beon - be - być;
• do zrobienia;
• ic - I - I;
• twa - dwa - dwa;
• zwierzę - to - to;
• handus - ręka-ręka;
• clipian - call-call;
• brid - bird - the bird.

Pomimo faktu, że języki staroangielski i współczesny angielski różnią się radykalnie od siebie, to jednak pierwszy miał wielki wpływ na formowanie się drugiego.