W niewoli czułych uczuć: czym jest sentymentalizm
Masz już ponad trzydzieści lat, a ty zachowujesz starezabawki dla dzieci? Szkoła została porzucona, a ty nie, a ty wyciągasz zapisane szyfry i zeszyty z upragnionego pudełka w skośnym linijce z nierównymi literami? Od dnia ślubu minęło ponad tuzin lat, aw albumie ze zdjęciami ukryte pierwsze miłosne nuty, listy, a nawet kilka suszonych kwiatów? Cóż, gratuluję: jesteś sentymentalny!
Patrząc w słowniku
Czym jest sentymentalizm? Słowniki określają znaczenie słowa jako "wrażliwość", "życzliwość". Przyszedł do naszego języka z francuskiego i był bardzo modny na przełomie XVIII i XIX wieku. Potem rosyjskie młode damy odczytały wrażliwe powieści Rousseau, sapały i jęczały za każdym razem, popadały w omdlenie, zawodziły łzami lub przynajmniej drżały z powodu nagłego hałasu. Płakali, sympatyzując ze sobą lub bohaterami swoich ulubionych książek, śnili całą noc z księżycem i ogólnie pokazali, że natura jest zdenerwowana i wyrafinowana. Kontynuując badanie tego, czym jest sentymentalizm, warto zwrócić uwagę na jego związek z manifestacją emocji takich jak emocje, a nawet ekstaza. Na przykład twój przyjaciel z wzruszającym uśmiechem patrzy, jak małe dzieci bawią się lub fruwają motyle nad kwiatami. On także aktywnie i szczerze współczuje, gdy mówisz mu o swoich problemach lub o złym stanie zdrowia starej babci. Są to oczywiste oznaki cienkiej, wrażliwej duszy, podatnej na manifestację sentymentalizmu. Często może przyjmować nadmierne, egzaltowane formy. Wtedy odpowiedź na pytanie: "Czym jest sentymentalizm?" Brzmi jak: "Łzawienie, słodki, słodki". W tej sytuacji znaczenie słowa jest negatywnie zabarwione. Czasami wydarzenia lub działania, które prowadzą do sentymentalnych reakcji, martwią tylko jedną osobę, która je pokazuje. A innym świadkom lub uczestnikom wydaje się to absurdalne lub śmieszne.
Czy sentymentalny jest dobry czy zły?
Kontynuując rozważanie, co jestsentymentalizm, należy wziąć pod uwagę, czy jest to pozytywna jakość, czy negatywna. Nie ma jednej odpowiedzi. Oczywiście warto pochwalić się datą pierwszej randki lub pocałunku, dbać o pierwsze włosy odcięte od dziecka przez rok, martwić się o los rzuconego kotka itp. W tym przypadku emocje, którymi jesteśmy zainteresowani, współbrzmią z takimi niewątpliwie cennymi i ważnymi cechami jak miłosierdzie, życzliwość, czułość, współczucie. Jednakże, jeśli uczucie przyjmuje inne, przerośnięte kształty i rozmiary, osoba dotknięta i opiekuńcza zamienia się w głupią, pompatyczną, zabawną, łzawiącą, to znaczy niezbyt przyjemną. I tutaj jest oczywisty problem: jak pozbyć się sentymentalizmu? Niewątpliwie potrzebujesz dużo i ciężkiej pracy nad sobą. Częściej spróbuj spojrzeć na siebie z zewnątrz, krytycznie oceniaj myśli i działania. Regularnie prostuj swoje rzeczy i myśli, pozbywaj się wszelkiego rodzaju śmieci i gruzu. Oczywiście, nie ma potrzeby wyrzucania małych rzeczy, które są drogie sercu, ale nie trzeba też przekształcać domu w kryptę z duchami przeszłości.
Kto częściej pokazuje sentymentalizm -mężczyźni czy kobiety? Oczywiście drugi. Ale silniejszy seks nie jest jej obcy. Jeśli jest wyrażona w formie miękkości, szczerości, to naturalnie taka cecha charakteru jest prawdziwym skarbem w surowych męskich naturach. Ale wszystkie bezstronne niuanse, oczywiście, powinny zostać wykorzenione. I kolejna taka chwila. Sentymentalizm nie zawsze jest synonimem prawdziwej życzliwości. Najstraszliwsi, zatwardziali kryminaliści też są czasami bardzo podatni na ataki takich emocji. Ale nie są mniej krwiożercze.
Jaki wniosek można wyciągnąć? We wszystkim zawsze lepiej podążać za poczuciem proporcji i mierzyć stopnie swoich doświadczeń.
