Psychologia egzystencjalna. Humanistyczna i egzystencjalna psychologia

Kierunki humanistyczne i egzystencjalnepowstały w połowie ubiegłego wieku w Europie w wyniku rozwoju filozoficznej i psychologicznej myśl o ostatnich dwóch stuleci, podczas gdy w rzeczywistości, w wyniku sublimacji takich przepływów jako „filozofii życia” filozoficzny irracjonalizm Nietzschego Schopenhauera, intuicjonizm Bergsona, filozoficzne ontologia Scheler, Freud i Jung psychoanalizy egzystencjalizm i Heideggera, Sartre'a i Camusa. W pismach Horney, Fromm, Rubinstein w swoich ideach motywów tej tendencji może być wyraźnie widoczne. Dość szybko, egzystencjalne podejście w psychologii stało się bardzo popularne w Ameryce Północnej. Idee były wspierane przez wybitnych przedstawicieli „trzeciej rewolucji”. Równocześnie z egzystencjalizmu w psychologicznej myśl o tym okresie rozwiniętej i prądu humanistycznej, reprezentowanego przez takich wybitnych psychologów jak Rogers, Kelly, Masłów. Obie gałęzie przeciwwagi stali już ustalone obszary nauki psychologicznej - freudyzm i behawioryzm.

Egzystencjalno-humanistyczny kierunek i inne prądy

Założyciel egzystencjalno-humanistycznykierunek (EGP) - D. Bugental - często krytykowane behawioryzm dla uproszczonego rozumienia osobowości, pogardy dla człowieka, jego świat wewnętrzny i możliwości mechanizacji wzorców zachowań i chęć kontrolowania osobowość. Behawioryści skrytykował również humanistycznego podejścia do nadawania przewartościowane pojęcie wolności, uznając ją jako przedmiot badań eksperymentalnych i podkreślił, że nie ma wolności, a podstawowym prawem istnienia jest bodziec-reakcja. Humaniści domagać się niewypłacalnością, a nawet niebezpieczeństwo takiego podejścia do ludzi.

Dla zwolenników Freuda także humaniściich roszczenia, mimo że wielu z nich zaczęło się jako psychoanalitycy. Drugi zaprzeczył dogmatyzmowi i determinizmowi koncepcji, przeciwstawił się fatalizmowi charakterystycznemu dla freudyzmu, zaprzeczył nieświadomości jako uniwersalnej zasadzie wyjaśniającej. Mimo to należy zauważyć, że psychologia egzystencjalna osoby jest do pewnego stopnia bliska psychoanalizy.

Esencja humanizmu

W tej chwili nie ma zgody w sprawiestopień niezależności humanizmu i egzystencjalizmu, ale większość przedstawicieli tych ruchów wolą je udostępnić, choć każdy rozpoznaje ich podstawową wspólnotę, ponieważ podstawowa idea tych obszarach - uznanie indywidualnej swobody w wyborze i budowie jego istnienia. Egzystencjaliści i humaniści w umowie, że świadomość istnienia, dotykając go przetwarza i przekształca osobę podnosząc ją powyżej chaos i pustkę istnienia empirycznego, ujawnia swoją tożsamość i czyniąc poczucie siebie. Ponadto absolutną godność humanistycznej koncepcji nie jest abstrakcyjna teoria osadzone w życiu, ale wręcz przeciwnie, prawdziwa praktyczne doświadczenie jest podstawą do uogólnień naukowych. Doświadczenie traktować ludzkość jako wartość priorytetu i głównego punktu orientacyjnego. I humanistyczna psychologia egzystencjalna i oceniać praktykę jako najważniejszy składnik. Ale tu prześledzić różnice między tą metodą: dla humanistów ważne doświadczeń i praktycznych rozwiązań konkretnych problemów osobistych bardzo prawdziwe doświadczenie, zamiast wykorzystania i wdrażania metodycznych i metodologicznych szablonów.

Ludzka natura w GP i PE

W sercu humanistycznego podejścia (GP) leżypojęcie istoty ludzkiej natury, która łączy w sobie różne prądy i różni się od innych dziedzin psychologii. Roy Cavallo, istotą natury ludzkiej jest stale być w procesie jej powstawania. W procesie stawania się osobą jest autonomiczny, aktywny, zdolny do samodzielnej i twórczej adaptacji zmian, koncentruje się na wewnętrznej wyboru. Unikanie ciągłe powstawanie odmowy życia autentyczności, „ludzkie w człowieku.”

Egzystencjalne podejście psychologii (PE) humanizmucharakteryzuje się przede wszystkim jakościową oceną istoty osobowości oraz spojrzeniem na naturę źródeł procesu stawania się. Według egzystencjalizmu istota osobowości nie jest ani pozytywna ani negatywna - jest początkowo neutralna. Cechy osobowości znajdują się w procesie poszukiwania swojej unikalnej tożsamości. Posiadając zarówno pozytywny, jak i negatywny potencjał, jednostka wybiera i ponosi osobistą odpowiedzialność za swój wybór.

Istnienie

Egzystencja to istnienie.Jego główną cechą jest brak predestynacji, wstępnego zadania, które może wpływać na osobowość, określać, jak będzie ewoluować w przyszłości. Nie obejmuje odroczenia na przyszłość, przekierowania odpowiedzialności na barki innych, narodu, społeczeństwa, państwa. Osoba decyduje o sobie - tu i teraz. Psychologia egzystencjalna determinuje kierunek rozwoju osobowości wyłącznie poprzez dokonany wybór. Psychologia skoncentrowana na oso- bie od samego początku postrzega istotę osobowości jako dane pozytywne.

Wiara w człowieka

Wiara w osobowość to podstawowe ustawienie, które wyróżniahumanistyczne podejście do psychologii z innych prądów. Jeśli podstawą freudyzmu, behawioryzmu, a większość pojęć psychologów radzieckich jest niewiara w osobowości, kierunek w psychologii egzystencjalnej, a wręcz przeciwnie, uważa się człowieka z perspektywy wiary w niego. W klasycznym freudyzmu pierwotnie negatywny charakter jednostki, w celu oddziaływania na nim - korekcji i kompensacji. Behawioryści oceniają naturę ludzką w sposób neutralny i wpływają na nią poprzez formację i korektę. Humaniści zobaczyć ten sam charakter człowieka lub bezwarunkowo pozytywne i zobaczyć cel wpływanie na pomoc w urzeczywistnianie osoby (Maslow, Rogers), lub docenić osobisty charakter jako quasi-dodatnich i głównego celu psychologicznego wpływu widząc pomoc w wyborze (psychologia egzystencjalna i Frankl Bugental). Tak więc, podstawą jego Instytutu nauczania psychologii egzystencjalnej umieszcza koncepcję indywidualnych wyborów życiowych człowieka. Osoba jest uważana za początkowo neutralną.

Problemy psychologii egzystencjalnej

Podstawą humanistycznego podejścia jestpojęcie realizowanych wartości, które człowiek "wybiera dla siebie", rozwiązując kluczowe problemy bytu. Egzystencjalna psychologia jednostki deklaruje prymat ludzkiej egzystencji w świecie. Jednostka od momentu narodzin nieustannie wchodzi w interakcję ze światem i znajduje w nim znaczenia swojej istoty. Świat zawiera zarówno zagrożenia, jak i pozytywne alternatywy i możliwości, które dana osoba może wybrać. Współdziałanie ze światem generuje główne problemy egzystencjalne człowieka, stres i niepokój, niezdolność do radzenia sobie z nimi prowadzi do braku równowagi w psychice jednostki. Problemy są zróżnicowane, ale można je schematycznie zredukować do czterech podstawowych "węzłów" biegunów, w których osoby w procesie rozwoju muszą dokonać wyboru.

Czas, życie i śmierć

Śmierć jest najłatwiejsza do zrealizowania, odkądnajbardziej oczywistą, nieuchronną, ostateczną rzeczywistość. Świadomość nadchodzącej śmierci napełnia człowieka lękiem. Pragnienie życia i jednoczesna realizacja tymczasowego istnienia jest głównym konfliktem badań nad psychologią egzystencjalną.

Determinizm, wolność, odpowiedzialność

Zrozumienie wolności w egzystencjalizmie takżeniejednoznaczny. Z jednej strony dana osoba dąży do braku zewnętrznej struktury, z drugiej czuje strach przed jej nieobecnością. W końcu łatwiej jest istnieć w zorganizowanym, posłusznym zewnętrznemu planowi Wszechświata. Z drugiej jednak strony, psychologia egzystencjalna twierdzi, że człowiek sam tworzy swój świat i jest za to całkowicie odpowiedzialny. Świadomość braku przygotowanych wzorów i struktury rodzi strach.

Komunikacja, miłość i samotność

Pojęcie samotności jest oparte naizolacja egzystencjalna, czyli oderwanie się od świata i społeczeństwa. Człowiek przychodzi na świat sam i opuszcza go. Konflikt generowany jest przez świadomość własnej samotności z jednej strony i ludzkiej potrzeby komunikacji, ochrony, przynależności do czegoś więcej - z drugiej.

Bez znaczenia i znaczenia bycia

Problem polega na braku sensu życiapierwsze trzy węzły. Z jednej strony, będąc w ciągłej wiedzy, osoba tworzy własne znaczenie, z drugiej strony jest świadomy swojej izolacji, samotności i zbliżającej się śmierci.

Autentyczność i konformizm. Wina

Humanistyczni psychologowie bazujący na zasadzieosobisty wybór osoby, istnieją dwie główne biegunowości - autentyczność i konformizm. W autentycznym światopoglądzie człowiek przejawia swoje wyjątkowe cechy osobiste, postrzega siebie jako osobę, która może wpływać na własne doświadczenia i społeczeństwo poprzez podejmowanie decyzji, ponieważ społeczeństwo jest tworzone przez wybór indywidualnych osób, a zatem jest w stanie zmienić się w wyniku ich wysiłków. Autentyczny styl życia ma wewnętrzny kierunek, innowację, harmonię, wyrafinowanie, odwagę i miłość.

Człowiek, który jest zorientowany na zewnątrz, nie mającyodwaga do wzięcia odpowiedzialności za własne wybory, wybiera drogę konformizmu, definiując się wyłącznie jako wykonawca ról społecznych. Działając w oparciu o przygotowane wzorce społeczne, taka osoba myśli stereotypowo, nie wie, jak i nie chce zaakceptować swojego wyboru i dać mu wewnętrznej oceny. Konformista spogląda w przeszłość, opierając się na gotowych paradygmatach, w wyniku czego ma brak pewności siebie i poczucie własnej bezwartościowości. Istnieje akumulacja ontologicznej winy.

Wartościowe podejście do osoby i wiara w osobę,jego moc może studiować to głębiej. Obecność w nim różnych kątów widzenia świadczy również o heurystyce kierunku. Najważniejsze to tradycyjnie egzystencjalna, egzystencjalno-analityczna i humanistyczna psychologia egzystencjalna. May i Schneider również wyróżniają podejście egzystencjalno-integracyjne. Ponadto istnieją podejścia, takie jak terapia dialogowa Friedmanna i logoterapia Frankl'a.

Pomimo wielu różnic koncepcyjnych,skoncentrowane na osobowości humanistyczne i egzystencjalne prądy są w solidarności z osobą. Ważną zaletą tych obszarów jest to, że nie starają się "uprościć" osoby, stawiają jej najistotniejsze problemy w centrum uwagi i nie odcinają się od trudnych pytań dotyczących zgodności istoty ludzkiej ze światem i jego wewnętrzną naturą. Uznając, że społeczeństwo wpływa na kształtowanie się osobowości i jej istnienie w niej, psychologia egzystencjalna blisko styka się z historią, kulturoznawstwem, socjologią, filozofią i psychologią społeczną, będąc jednocześnie holistyczną i obiecującą gałęzią nowoczesnej nauki o osobowości.