Zasady rozdziału władzy jako teoria polityczna i prawna

Podział władzy jest doktryną, która nadchodziod stwierdzenia potrzeby podziału państwa (szeroko rozumianej - jakiejkolwiek innej) na autonomiczne i wzajemnie kontrolujące się gałęzie. Mające zastosowanie do rządu ma być podzielone na gałęzi ustawodawczej, wykonawczej i sądowej.

Konstytucyjne zasady rozdziału władzyPo raz pierwszy jako prawy pomysł zaproponował J. Locke w swojej teorii "umowy społecznej". Stało się to w 1689 roku. Jako kategoria polityczno-prawna, zasady stały się powszechne w połowie XVIII wieku po pojawieniu się dzieł S.-L. Montesquieu.

Jednak nie powinniśmy zakładać, że tym razem ito okres praktycznej realizacji pomysłu. Niektóre zasady lub ich elementy występują w teoretycznych działaniach starożytnych myślicieli. Tak więc nawet Arystoteles zaproponował podział władzy na filie, tylko jako taki zaowocował ustawodawczą, sądową i oficjalną, gdzie każdy oddział kierowany jest przez odrębny organ.

Zasady rozdziału władzy jako norma prawnazostały wdrożone w Konstytucji Stanów Zjednoczonych, a autorzy - ojcowie założyciele - również zidentyfikowali zasadę podziału "pionowego", która miała regulować relacje między centrum federalnym a państwami. Na początku XIX wieku zasady rozdziału władz powszechnie uznawano za jeden z wiodących postulatów nauki państwowej i prawnej, które jednak rozwijały się, na przykład w niektórych krajach lista zasad była szeroko interpretowana - konstytutywna, gałąź wyborcza.

Jako idea polityczna i prawna, zasada rozdziału władzy oznacza, że ​​samo ich istnienie w prawie i praktyczna realizacja są podstawą budowy i funkcjonowania nowoczesnego państwa.

Zasady rozdziału mocy sugerują liczbęrozwiązania organizacyjne i merytoryczne, które są podstawą w projektowaniu modelu i prawa państwa. Przewidują one, że każdy z rodzajów władzy jest realizowany przez specjalnie stworzone dla tych władz: ustawodawcze - przez parlament, wykonawcze przez władze wykonawcze (gabinet ministrów), sądowe - przez system sądowniczy. Jednocześnie potwierdza się względną niezależność działań wszystkich tych instytucji, co technicznie realizuje się poprzez podział władzy i sfery stosowania tych uprawnień.

Funkcje władz sątak, że władza władzy nie jest powielana w działaniach ich ciał, a także, że każda gałąź może kontrolować do pewnego stopnia inną gałąź. W stanach z wielopoziomowym systemem do budowania formy organizacji państwowo-terytorialnej (federacji) przewiduje się również wyraźny podział władzy między władzami ośrodka i regionami tworzącymi państwo. Obecny model podziału władzy zawiera także wymóg zapewnienia równowagi prawnej między oddziałami. Odbywa się to w celu zapobieżenia prawnej dominacji jednego oddziału nad drugim, a zatem nie doprowadza państwa do ustanowienia totalitarnego reżimu politycznego, dla którego taki wzór jest typowy.

Zasady przewidują potrzebę budowaniataki mechanizm do sprawowania władzy, w którym gałęzie wzajemnie się ograniczają kosztem prawnie podzielonych uprawnień do wzajemnej kontroli i równoważą je, jasno określając przedmiot ich postępowania dla każdego oddziału.

Do tej pory idea podziału władzyjest powszechnie uznawaną zasadą budowania nowoczesnego państwa i jest wprowadzana w różnym stopniu praktycznie we wszystkich krajach świata, gdzie istnieje obecność zasad demokratycznych w tej dziedzinie. Niektóre kraje stosują model klasyczny, podczas gdy w innych stosowanie tych zasad jest mediowane przez krajowe tradycje budowania państwa i kultury. Na przykład w Chinach, oprócz tradycyjnych, nadal istnieją oddziały, takie jak branże kontrolne i prawne. Ta sama sytuacja jest na Tajwanie.

W państwach, w których rozwinęły się totalitarno-autorytarne reżimy polityczne, zasady podziału władzy nie są w ogóle realizowane lub są formalnie przeprowadzane.