System wyborczy to procedura demokracji
System wyborczy jest legalnyustanowił mechanizmy reprezentowania interesów obywateli w państwowych i lokalnych władzach. Takie mechanizmy składają się z trzech głównych źródeł: od krajowych przepisów konstytucyjnych i historycznych doświadczeń wyboru publicznych liderów, od międzynarodowych standardów (norm prawa międzynarodowego), a także od tradycji politycznej percepcji, które ukształtowały się na pewnym terytorium. Łącznie te trzy elementy tworzą efekt stabilności systemu politycznego, który istnieje dzięki permanentnemu obiegowi elit i zmianie reprezentacji partyjnej w centrum iw miejscowościach.
Pojęcie systemu wyborczego
W politologii i naukach prawnychistnieją dwie definicje systemu wyborczego. Pierwszy polega na wprowadzeniu i utrzymaniu standardów prawnych dotyczących wyboru popularnych przedstawicieli, jak wspomniano powyżej. Druga definicja wskazuje, że system wyborczy jest normatywną praktyką liczenia głosów podczas wyborów na dowolnym poziomie. Charakteryzują się dwiema cechami tego podejścia. Po pierwsze, żaden system wyborczy nie podlega przejściowej rewizji. Z tego wynika, że procedura wyborcza, a tym bardziej liczenie głosów, nie zależy od woli lidera politycznego ani od decyzji strony dominującej. Po drugie, pozostają administracyjne i menedżerskie "luki" między wewnętrzną biurokracją a najwyższymi urzędnikami graczy politycznych. W społeczeństwach demokratycznych często pojawia się sytuacja, gdy lider partii publicznej wchodzi w ukryty konflikt z przedstawicielami lokalnej organizacji lub prywatne intencje ministra blokują departamenty samego ministerstwa, ponieważ działania urzędników w dużej mierze nie zależą od osobistej woli ministra polityki.
Systemy wyborcze w swojej różnorodności
Tradycje tworzenia systemów wyborczychsięgają nie tylko do doświadczeń historycznych, ale także religijnych. Klasycznym przykładem w tym względzie jest Anglia, gdzie system ponadpartyjny zakorzeniony jest w następstwie wojny domowej, wyrażony w konfrontacji ówczesnych konwencjonalnych partii "dla Yorku" i "dla Lancastera". Jeśli chodzi o praktykę religijnej konfrontacji, pod tym względem przykład Niemiec jest typowy - katolicy wybierający liberalne CDU-CSU i protestantów sympatyzujących z lewicowymi socjaldemokratami. Te "zielone", które już reprezentują interesy nowego, "postkapitalistycznego" wyborcy, są specjalnymi (a nie prawymi, a nie lewymi) alternatywami.
W każdym razie w chwili obecnej istnieją trzy rodzaje podstawowych systemów wyborczych: większość, proporcjonalna i mieszana.
Większość systemów wyborczych to wyboryjednego zastępcę w danym okręgu zgodnie z listą złożoną przez strony i tzw. samozwańczych kandydatów. Zwycięzcą wyborów jest kandydat, który uzyskał względną lub bezwzględną większość głosów. W niektórych przypadkach tak zwana większość kwalifikowana jest liczona, gdy kandydat, który otrzymał więcej niż 2/3 głosów, jest uważany za wybranego.
Proporcjonalny system wyborczy towybór posłów na podstawie list złożonych przez strony. W takim przypadku głosowanie może się odbyć tylko dla stron ("zamkniętych" list utworzonych przez kandydata i niepublicznych dla głosujących), lub dla partii i dla list jednocześnie ("otwarte"). W tym samym czasie partie, które uzyskały pewien procent głosów w wyborach, wchodzą w skład zgromadzenia ustawodawczego. Zwykle wynosi 3-5%, w Izraelu 1%, w niektórych krajach 7% i większość. Osobisty skład deputowanych kształtuje się na podstawie głosowania rankingowego na listach. Okazuje się, że system wyborczy - jest to mechanizm przekształcenia elit politycznych, który nie pozwala na monopolizację władzy lub jej indywidualne uprawnienia.
Sugeruje rosyjski system wyborczywybory parlamentarne na zasadzie pro rata. Te organizacje polityczne, które zdobyły ponad 7% głosów, trafiają do Dumy Państwowej. Listy partyjne są zamknięte. Zakłada się, że w następnym cyklu wyborczym, zaplanowanym na 2016 r., Bariera wyborcza zostanie zredukowana do 5%. Możliwe, że do tej daty zostaną wprowadzone inne modyfikacje procedury głosowania.
