Szczepionka przeciwko wąglikowi: cechy zastosowania, instrukcja

W historii choroba ta jest znana jako"Holy Fire", "Persian Fire" i inne podobne skojarzenia. Wąglik uzyskał nowoczesną nazwę ze względu na obszar dystrybucji. Obecnie przypadki infekcji u ludzi są kazuistyczne. Choroba występuje tylko u bydła. Czynnik sprawczy opisany jest pod koniec XIX wieku przez Roberta Kocha.

Czynnik sprawczy

Przyczyną jest Bacillus anthraciswystępowanie wąglika. To duża różdżka, poplamiona przez Grama w purpurowym kolorze. Zawiera antygen somatyczny, a także wydziela toksyny, która wywołuje obrzęk, oddziałuje z błonami komórkowymi organizmu i powoduje śmierć. Ponadto, kapsułka wykazuje właściwości antyfagocytarne.

Poza organizmem gospodarza bakterie tworzą zarodniki,które są odporne na wysoką temperaturę, suszenie i dezynfekcję. W tej postaci wąglik może być przechowywany przez lata, a także używany jako broń bakteryjna. Wegetatywne postacie mikroorganizmów umierają w wyniku ekspozycji na gorącą wodę w ciągu czterdziestu minut, w komorze suchego ogrzewania - w ciągu 2-3 godzin.

Epidemiologia

Nosicielami infekcji są zwierzęta roślinożerne. Z reguły są to krowy, konie, wielbłądy lub świnie. Zakaźność dla ludzi utrzymuje się przez całą chorobę zwierząt, ponieważ uwalnia ona patogen do środowiska. A zwłoki zwierząt pozostają zakaźne w ciągu tygodnia. Ponadto przenoszenie patogenu jest realizowane przez owady wysysające krew. Szczególne niebezpieczeństwo stanowią produkty pochodzące od chorych zwierząt (skóra, wełna). Mogą pozostać zakaźne przez wiele lat, nawet po obróbce chemicznej i cieplnej.

Geograficznie występuje wąglikkraje o gorącym klimacie wilgotnym, na obszarach, w których hodowane jest bydło. Choroba jest zwykle rejestrowana w okresie letnio-jesiennym. Główną przyczyną skażenia ludzi jest zaniedbanie norm sanitarnych i epidemiologicznych, a także niewystarczająca obróbka materiałów przed ich przetworzeniem.

Patogeneza i objawy

Bakterie wchodzą do ludzkiego ciała lubzwierzę przez skórę, błony śluzowe lub przewód pokarmowy. W "bramce zakażenia" rozwija się stan zapalny krwotok-sromu, objawiający się obrzękiem, krwawieniem i suchą martwicą. To miejsce ma wygląd żarzącego się żaru - czarnego obszaru otoczonego zapalnym wałem, w środku którego jest otwarta rana. Makrofagi rozprzestrzeniają patogen przez układ limfatyczny, w tym regionalne węzły chłonne. Po wkroczeniu bakterii do krwiobiegu rozwija się wtórna sepsa z uogólnieniem infekcji w organizmie: w węzłach chłonnych, w przewodzie pokarmowym i w płucach. W narządach docelowych pojawiają się liczne krwotoki i krwotoki.

Okres inkubacji infekcji może trwać odod kilku godzin do dwóch tygodni, w zależności od formy. Najczęstsze występowanie choroby skóry. W miejscu penetracji patogenu pojawiają się grudki koloru czerwonego, uczucie swędzenia i pieczenia. Po upływie dnia tata ewoluuje do pęcherzyka wypełnionego płynem surowiczym. Po krótkim czasie zawartość nabrała fioletowego lub ciemnofioletowego odcienia. Z powodu silnego swędzenia, osoba uszkadza kopułę pęcherzyka i owrzodzenie z ciemnym dnem i pojawia się jasny zarys. Na jej brzegach powstają bakteryjne skriningi ("symptomy z naszyjnikiem"), które przechodzą przez te same etapy.

Po kilku tygodniach dolna część owrzodzenia kończy się na czarno.parch, a przez cały okres choroby pojawia się miejscowa reakcja znieczulenia. Jest to jeden z objawów diagnostycznych wąglika. Spośród typowych objawów pojawia się długotrwała gorączka, której towarzyszą bóle głowy, osłabienie i bóle mięśni. Po dwóch lub trzech tygodniach lokalne objawy zanikają, a wraz z nimi ogólny objaw zatrucia.

Diagnostyka

Najczęstsza forma skóry chorobyodróżnić się od innych bakteryjnych wrzodów i karbunkułów. Główną cechą wyróżniającą jest pojawienie się "naszyjnika", który jest charakterystyczny tylko dla wąglika. Uogólniona postać charakteryzuje się szybkim początkiem, ciężkim zatruciem, obrzękiem płuc, oligo- i bezmoczem. Czasami, jeśli istnieje źródło choroby, lekarz musi odróżnić wąglika od tularemii i dżumy.

Od testów laboratoryjnych do diagnozyChoroby można aplikować za pomocą bakteriozopii krwi lub moczu, a także wysiewu z rany na pożywce. Ponadto można użyć zwierząt laboratoryjnych do dokładniejszej diagnozy. Reakcje serologiczne pomogą określić fazę choroby i gotowość układu odpornościowego. Inną metodą jest przeprowadzenie testów alergologicznych na antraksję.

Szczepionka przeciw wąglikowi

Opracowany w celu zapobiegania grypie na bazie wąglikasucha szczepionka odpowiednia do stosowania podskórnego lub skórnego. Produkowany jest w ampułkach o objętości 1 ml (obliczonych dla 200 dawek podskórnych), w komplecie z 1,5 ml rozpuszczalnika (roztwór gliceryny).

Wąglikowa szczepionka dla ludziJest to mieszanina żywych zarodników patogenu i oczyszczonych antygenów przyłączonych do wodorotlenku glinu. Lekarz dodaje do ampułki izotoniczny roztwór soli, zmieniając proszek w jednorodną mieszaninę. Okres ważności suchej szczepionki wynosi 3 lata, a płyn - 2.

Dla dorosłych i dzieci od 1 roku można stosować dowolną szczepionkę przeciw wąglikowi. Instrukcje dołączone do niego, twierdzi, że osoba rozwija intensywną odporność.

Przeciwwskazania do szczepienia

W celu wprowadzenia wszystkich szczepionek obowiązują ogólne zasady:

• pacjent musi być zdrowy;
• temperatura ciała w normalnym zakresie;
• ponad miesiąc minął od ostatniego ARVI;
• nie zaobserwowano reakcji alergicznej na wcześniejsze podanie szczepionki.

Instrukcje dotyczące stosowania szczepionki przeciwko syberyjczykomwrzody przydziela więcej przeciwwskazań. Tak więc osoba nie powinna mieć historii chorób ogólnoustrojowych tkanki łącznej, nawracających patologii dermatologicznych, a także problemów z układem hormonalnym. Ponadto musisz przestrzegać odstępów czasu. Między ostatnim szczepieniem a szczepieniem przeciwko wąglikowi powinna upłynąć co najmniej 30 dni.

Reakcje szczepionkowe

Zastosowanie szczepionki przeciwko wąglikowireakcje lokalne i ogólne. Gdy zastrzyk skórny po dniu na skórze w miejscu wstrzyknięcia pojawia się miejsce przekrwienia i niewielki obrzęk tkanek. Później powstaje skorupa, która z czasem znika. Podskórnemu podaniu szczepionki towarzyszy pojawienie się nacieku do 0,5 cm.

Ogólne złe samopoczucie rozwija się niezwykle rzadko iprzejawia się w bólach głowy, gorączce w stanach podgorączkowych, a także w powiększeniu węzłów chłonnych. Czasami możliwe są mdłości i wymioty. U osób ze zwiększoną odpowiedzią immunologiczną szczepionka przeciwko wąglikowi może wywoływać reakcję alergiczną, nawet wstrząs anafilaktyczny.

Dawkowanie i administracja

Po raz pierwszy szczepienie przeprowadza się w stanie suchym i płynnym.szczepionki, a następnie należy stosować tylko wersję suchą. Planowany w pierwszym kwartale roku podatny kontyngent otrzymuje podskórnie dawkę leku w objętości do 0,5 ml.

Istnieją dwa sposoby wprowadzania suchej masy.Szczepionka wąglikiem u ludzi. Instrukcja mówi, że dzieci od 14 roku życia muszą posiadać szczepienia pierwotnego podskórnie dwóch dawkach w odstępie miesiąca. Dorosłych na zewnętrznej trzeciej średniej ramienia zastosowano 2 krople rozcieńczonej szczepionki i zadrapania skóry i pociera przez pół płynu minut.

W przypadku kontaktu niezaszczepionej osoby z chorym zwierzęciem, zostaje mu udzielona profilaktyka w nagłych wypadkach jako kurs antybiotyków:

• dla dorosłych jest to Cyprofloksacyna lub Doksycyklina;
• dla dzieci - "Amoksycylina".

Szczepionka przeciw wąglikowi dla zwierząt

Szczepionka przeciwko przyczynom wąglikaprodukcja zwierzęca przeciwciał przeciwko patogenowi w ciągu 10 dni od daty wprowadzenia i zapewnia silną odporność do jednego roku. Jest on przeznaczony do rutynowej obowiązkowej immunizacji wszystkich zwierząt gospodarskich.

Pierwsze szczepienia są podawane co miesiąc.wieku, a następnie ponownie po sześciu miesiącach. Dorośli powinni być szczepieni co roku. Jeśli zwierzę z oznakami wąglika zostało znalezione w populacji zwierząt gospodarskich, całe stado jest ponownie zaszczepione.

Przeciwwskazania do szczepienia zwierząt:

• podwyższona temperatura;
• ciąża lub niedawna kastracja;
• operacje chirurgiczne;
• źrebięta do 9 miesięcy.

Szczepionka przeciwko wąglikowi nie jest podawana wgorący lub zimny sezon, a także w połączeniu z innymi lekami. W przypadku leczenia antybiotykami, lekami przeciw robakom i insektycydom i roztoczom, należy odczekać co najmniej 10 dni po szczepieniu. Mleko zaszczepionych krów może pić już następnego dnia po szczepieniu, ale ubój bydła w celu uzyskania mięsa będzie musiał zostać przełożony na dwa tygodnie.