Analiza "Biednej Lisy" N. Karamzina.

W 1792 r. Po raz pierwszy w "Dzienniku moskiewskim"opublikowali historię Nikołaja Karamzina "Biedna Liza". Ta praca wywołała wiele pozytywnych emocji u współczesnych pisarzy, młodzież entuzjastycznie ją przyjęła. Ludzie specjalnie szukali miejsc opisanych w książce i znaleźli je, kochające pary przechadzające się obok klasztoru Simonov, a staw wspomniany przez autora, w którym utonęła główna bohaterka, został przemianowany na "staw Lizin".

Niespójność opowieści o rzeczywistości

Wiele nowych wprowadzono w rosyjskiej literaturze XVIII wiekuKaramzin. "Biedna Liza" (analiza dzieła pokazała, że ​​powieść jest wzorem sentymentalizmu) zaszokowała współczesnych szczerością uczuć głównych bohaterów. Historia miłosna między szlachcicem a prostą wiejską kobietą, rozwój ich stosunków - wszystko to było nowe pod koniec XVIII wieku, dlatego też nie wszyscy czytelnicy zwrócili uwagę na pewne sprzeczności, które przyznał Karamzin.

"Biedna Liza" (analiza historii została dokonana w epocerealizm) jest uderzający, ponieważ wszystkie postacie mówią tym samym językiem. W rzeczywistości nie mogło tak być, ponieważ autor i szlachcic Erast należą do społeczeństwa o świeckim wychowaniu i rozmawiają odpowiednio, ale Lisa i jej matka należą do zwykłych ludzi, którzy nie rozumieją wzniosłych fraz. Ale pisarz postawił sobie za cel nie pokazywanie prawdziwego życia, ale piękne opisanie tragicznej historii miłosnej dwojga ludzi, aby uzyskać współczucie od czytelników.

Odmowa poglądów Jeana-Jacquesa Rousseau

Analiza Biednej Lizy autorstwa Karamzina pokazuje, żepisarz próbował obalić twierdzenia francuskiego sentymentalisty i myśliciela Rousseau, który szczerze wierzył, że wyrzeczenie się człowieka z cywilizacji uczyni go szczęśliwszym. Myśli głównego bohatera Erasta w pełni odpowiadają ideom Jean-Jacquesa. Szlachcic ma żywą wyobraźnię, jest dobrze czytany, uwielbia romantyczne i idealistyczne historie, często przekazywane mentalnie do przeszłości, kiedy ludzie byli wolni od konwencji, obowiązków, robili to, co chodzili, kochali i spędzali bezczynnie swoje dni.

Po spotkaniu z Lisą Erast postanawia się poddaćczysta radość i zapomnij o konwencjach. Według Rousseau szlachcic musiał znaleźć szczęście w ramionach zwykłej wieśniaczki, ale w życiu wszystko okazuje się o wiele bardziej skomplikowane niż w powieściach. Analiza Biednej Lizy Karamzina pokazuje, że Erast nigdy nie był w stanie zniszczyć ściany posiadłości. Miłość dwóch nierównych społecznie ludzi nie wydaje się już czysta, z czasem uczucia młodego mężczyzny chłodzą.

Współczucie dla bohaterów

Analiza Biednej Lizy autorstwa Karamzina pokazuje, żeAutor sympatyzuje z głównymi postaciami. Nie może ich ostrzec przed błędami, ponieważ opowieść opowiedziała sama Erast 30 lat po tragicznych wydarzeniach. Samobójstwo zostało surowo potępione przez Kościół, ale Karamzin tylko zasmucił się, że umarło piękne ciało i dusza. Nie widzi bluźnierstwa w samobójstwie, utonięcia w stawie i ogólnie wywołuje myśli o przedromantycznej literaturze.

Analiza "Biedna Lisa" Karamzin mówi o tymAutorka całkowicie zakwestionowała wyroki Rousseau, bliskość z naturą nie pomogła głównemu bohaterowi przetrwać prób, które spadły na jej udział i nie zmieniły kształtu głównego bohatera.